நிறம் கலைகிற மழைவானம்

மழை  துவங்கிய நாளின்   
இரவில்
அவனுக்கென  காத்திருக்கிறாள்
நீர்க்கரையில்
வாழும் புறாக்களின் கண்களை உடையவள்  அவள் 

இடி மின்னல் காற்று
புயல் குளிர்
என்கிற விசித்தர ஆயுதங்களை
தன் உடலில் தரித்திருப்பவன்  அவன்

வருகிறான்
ஆண்டாண்டுகளாக
மரக்கலனில் ஊறிப் புளித்துச் சுவையேறிய
அந்த பானத்தைத் 
தன் கண்களில் ஏந்தியபடி

கருப்புத்திராட்சையின்
திரவ வாசமும்
மரக்கலனின் பச்சை வாசமும்
அவனில் பரவியிருக்க
மழைக்காற்று
பார்வையின்  வழியே
குளிரை உணர்த்தத்  துவங்கியிருந்தது

நிலம் நோக்கி
அம்பென தெறித்து விழும் மின்னலில்
ஒளிர்கிறது
நேர்ந்துகொண்டவளின் உள்ளம்

ஒளிர்தலில் உணர்கிறாள்
அவனது ஆயுதங்கள் ஒவ்வொன்றாக
உதிர்ந்து கொண்டிருப்பதை

பொங்கிப் பெருகி
மிதக்கத் துவங்குகிறாள்
அவளது நிலத்திற்கும்
அவனது வானத்திற்கும் இடைப்பட்ட
அவன் உலகில்.