தாலாட்டு...

என்னை
அவஸ்தைக்குள்ளாக்கும்
எத்தனையோ
காரணங்களில்
நீ
விடுபட்டதே இல்லை
.
ஒருவேளை
நாம் உணராதது
மேலும் உனக்குத் தெரியாதது
.
வானத்தைப் பார்க்கும்பொழுது
அது
நீலமாக இருக்கும் அல்லது
கருமையை அப்பிக்கொண்டிருக்கும்
ஜிகினாப் போல மின்னும் நட்சத்திரங்கள்
உன் கண்களையோ
அல்லது என் கண்களையோ
ஞாபகமூட்டும்
.
நான்
நானாகவே இருக்க விரும்புகையில்
என்னைத் துன்புறுத்துகிறாய்
.
நான்
நானாக இருக்க முடியாதென்று
வலியுறுத்துகிறாய்
.
என்னைப்
பிரிந்து செல்லும் சிலகணங்களைக்௬ட
தாங்க முடியாதவளாயிருக்கிறேன்
என்று உணர்ந்து
என்னை விலகிச் செல்கிறாய்
.
நடக்கிறாய்
உன் பாதம் புண்ணாகிவிடுமென்று
பதறுகிறேன்
.
எதையெதையோ விழுங்குகிறாய்
விக்கிக்கொள்வாய் என
கவலைப்படுகிறேன்

இதோ
இன்று ௬ட
நீ
எங்கோ உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறாய்
நான்
விசிறிக் கொண்டிருக்கிறேன்
இந்தக் காற்று
உன்னைத்
தூங்க வைக்குமென.